- لاضرورت ذاتی (ضَ رَ تِ)
و آن قیدی است که قضیۀ مطلقۀ عامه را بدان مقید کنند. معنی قضیۀ مطلقۀ عامه این است که ثبوت نسبت در یکی از ازمنۀ ثلاثه محقق است چنانکه گوئیم: کل انسان متنفس بالفعل و چون این قضیه را به لاضرورت مقید سازند، معنی چنان باشدکه این نسبت مادام که ذات موضوع موجود باشد ضروری نیست بلکه توان نقیض آن موجود شود. مثال: کل انسان متنفس بالفعل لا بالضروره، یعنی لاشی ٔ من الانسان بمتنفس بالامکان العام. پس مطلقه عامه مقید به لاضرورت ذاتی مرکب از دو قضیه باشد: یکی مطلقۀ عامه و دیگری ممکنۀ عامه و یکی از دو قضیه موجبه بود و دیگری سالبه
